Jak pomóc psyche w chorobie przewlekłej? Praca i zabawa z umysłem.

Znajdujące się poniżej pytania są kontynuacją poprzedniego posta.
Pytania mają moc - mogą zmieniać nasze życie, pobudzać do kreatywnego myślenia, 
skłaniać do zmiany perspektywy, wzmocnić wiarę w siebie, zachęcić do głębszych przemyśleń 
a także zmobilizować do działania. Otwierają umysł i poszerzają perspektywę!
Gorąco zachęcam do takiej autorefleksji i do podzielenia się ze mną swoimi przemyśleniami! :)
 

Co mówi mi moje ciało? Co mi komunikuje?

Na co zwraca mi uwagę?

O co mnie prosi?

Do czego mnie zmusza?

Do jakich potrzeb długo nie przyznawałam się przed sobą i innymi lub wciąż się nie przyznaję?

O zaspokojenie jakich potrzeb dopomina się moje ciało?

O zaspokojenie jakich potrzeb dopominają się moje emocje?

O zaspokojenie jakich potrzeb dopomina się moje samopoczucie?

Jak mogę wykorzystać tę chorobę dla swojego dobra?

Co daje mi choroba?

Czego mnie uczy? Czego jeszcze mogę się nauczyć?

Co pomaga mi sobie uświadomić?

Do jakich korzystnych zmian mnie namawia?

Czy muszę cierpieć (psychicznie, emocjonalnie) z powodu choroby?

Jak mogę się czuć inaczej?

Jak mogę inaczej do tego podejść?

Jak mogę skupić się na tym, co daje mi siłę zamiast na tym, co mi ją odbiera?

Jakby to było, gdybym przejęła pełną odpowiedzialność za swoje szczęście w życiu zamiast odczuwać bezradność z powodu choroby?

Jak chcę się czuć?

Czego naprawdę pragnę w życiu?

Czego naprawdę pragnę dla siebie?

Co działa dobrze w moim ciele?

Za co mogę być wdzięczna w swoim ciele?

Za co mogę być wdzięczna w swoim życiu?

Czym jest dla mnie zdrowie?

Co jestem gotowa zostawić, by bardziej cieszyć się swoim zdrowiem?

Co stoi na przeszkodzie, bym już teraz zaopiekowała się sobą?

Co stoi na przeszkodzie, bym już teraz pokochała siebie?

Co stoi na przeszkodzie, bym już teraz zaczęła lepiej się czuć z samą sobą?