Hashimoto z psychologicznego punktu widzenia

Skoro blog prezentuje holistyczne metody leczenia tarczycy, nie może na nim zabraknąć perspektywy, która bierze również pod uwagę zdrowie umysłu i ducha.
(Lecząc ciało nie zapominajmy o leczeniu ducha, a lecząc ducha, nie zapominajmy o leczeniu ciała).

Dziś przyjrzymy się mechanizmom wewnętrznym, na jakie może wskazywać autoimmunologiczne zapalenie tarczycy. Poniżej znajduje się lista niektórych z nich.
Jak myślisz:
Które z tych mechanizmów przejawiasz? Do których masz skłonności?
W jakim stopniu je przejawiasz?
Jak wpływają one na jakość Twojego życia?
W jakim stopniu zmiana tych mechanizmów mogłaby poprawić jakość Twojego życia?

Mechanizmy wewnętrzne na jakie może wskazywać

autoimmunologiczne zapalenie tarczycy

Przejawy autoagresji psychicznej:

·               nadmierny samokrytycyzm, brak przyzwolenia na własne niedoskonałości i błędy

·               poczucie ciągłej walki w życiu i/lub bycie „dzielnym” i „silnym” za wszelką cenę

·               poczucie winy i potępianie siebie

·               zadręczanie się, pozbawianie się energii poprzez ciągłe zamartwianie się

·               tłumienie emocji w tym frustracji i złości

·               poczucie „chcę stąd odejść”, „nie chcę tu być”, „mam dość”

·               nieumiejętność stawiania zdrowych granic wobec innych ludzi

·               ignorowanie własnych potrzeb i stawianie potrzeb innych na pierwszym miejscu

·               angażowanie się w relacje i działania, które są dla nas niekorzystne i pozbawiają nas sił

Blokady związane z niedoczynnością:

·                     lęk przed krytyką i popełnianiem błędów

·                     brak zaufania do własnej mądrości i intuicji

·                     nieumiejętność przyjmowania

·                     przyswajanie negatywnych emocji innych („jak gąbka”)

·                     poczucie zdławienia, nieumiejętność wyrażania siebie i swoich emocji (również tych negatywnych)

·                     trudność z wypowiadaniem własnego zdania

·                     stłumiona twórczość, kreatywność

·                     poczucie niespełnienia w życiu, braku sensu życia i satysfakcji z wykonywanych działań

I jak?
Brzmi znajomo?
Pojawiło się poczucie: "skądś to znam!"?
Jeśli tak i jeśli chcesz doświadczyć zmiany jakości swojego życia, zachęcam Cię do wybrania
kilku z przedstawionych poniżej pytań, które najbardziej do Ciebie przemawiają. 
Zadawaj je sobie codziennie przez kolejne kilka dni i... obserwuj jak na nie reagujesz.

Pytanie te są wspaniałym narzędziem zmiany, dlatego tak chętnie się nimi z Tobą dzielę :) 

Jakby to było, gdybym naprawdę dbała o siebie? Jakbym się z tym czuła?

Jakby to było, gdybym dbała o swoje potrzeby i wyrażała je?

Jakby to było, gdybym codziennie okazywała sobie miłość?

Jakby to było, gdybym codziennie czuła się kochana przez samą siebie?

Jakby to było, gdybym była najlepszą przyjaciółką dla samej siebie?

Jakby to było, gdybym czuła się tu dobrze (na tym świecie)?

Co musiałoby się stać, żebym w pełni chciała tu być?

Jakby to było, gdybym była tu szczęśliwa i pragnęła tu być?

Jakby to było, gdybym dała sobie prawo do niedoskonałości?

Jakby to było, gdybym akceptowała siebie tak bardzo, że nie bałabym się krytyki?

Jakby to było, gdybym w pełni ufała swojej intuicji i własnej, wewnętrznej mądrości?

Jakby to było, gdybym mówiła „nie”, gdy myślę/czuję „nie” i „tak”, gdy myślę/czuję „tak”?

Jakby to było, gdybym potrafiła przyjmować a nie tylko dawać (lub odwrotnie)?

Jakby to było, gdybym umiała stawiać zdrowe granice?

Jakby to było, gdybym czuła się spełniona w życiu?

Jakby to było, gdybym naprawdę w pełni wyrażała się w życiu (również swoje emocje/potrzeby i swój twórczy potencjał)?

Jakbym się z tym wszystkim czuła?

opracowanie: Kala Bochenek - coach i psycholog